Von Anna Paris, Winnekendonk

Wor kömmt dä Naam „Wennekendonk“ van dann?

Et sölle wäll sin völ hondert Joahr,
As Flöth on Niers noch en Karrspor wor.
Duw koame, wat me van frugger hört,
Ok ens Menße in deße Börd.
As Bliewes gravten sej sech in de Grond,
On sonn Lock nümmde sej dann Donk.
Met Plaggen on Heij dann tuwgedeckt
On rond heröm dann noch en Heck.
Langsam koam in de Rond
In de Omstreek Donk an Donk.
Deeß Lüj koße ni läse on schriewe,
On wosse sech äwel den Titt te verdriewe.
Beß now noch nimmes weete koß,
Wu deße Plätz now hitte moß.
Sej troffe sech op de gröttsten Donk,
Dän achter op den Heijstert stond.
Sej roaden her on roaden hen,
Äwel et goav märr genne Senn.
Dän Donk hörde Wenneke met Naam.
Wennekendonk hitt hej van duw av aan.
Beß van Dag es et so geblewe.
Märr die Lüj häwe en bäter Läwe.
Now wohnt gän Menß märr in de Grond,
On nimmes kennt märr sönnen Donk.
Märr ok frugger woren de Menße schärp,
Dat netter wird dat liewe Därp.
Ek kann verstohn ör groot Gebräck,
Wor hen, wor hen met allen Dräck?
Dat häwe sej äwel gaw gewonne,
Herin dormet in groote Tonne.
Ov dovann now dä Schempnaam rührt,
Ek weet et nit, mej’t ok ni stört.
So häwe sej’t in de Scholl gelehrt,
Es et now so, off es et verkehrt.
Seeker es äwel on geweß,
Dat Wennekendonk ons Heimat es!

Übersetzung folgt ….