Wenter-End

De Wenter gett, et ess doch kloar,
ett wört wer heller in ett Johr.
De Erd breckt op, die Blümckes komme,
et Fruggiohr dat hätt nouw begonne.

Aff en tu störmt enn regnet et noch,
düstre Wolke trekken hoch.
Wej hope dat niet kömmt noch Fries,
dat was ja vör die Blümckes vies.

Op de Felder wört et laut,
denn Buur ja nouw sinn Felder baut.
Op en ander Feld wie idder Johre,
düt ene Buur met ett Sejkfatt fohre.

In denn Hoff, dor ess et noch te natt,
dör träjt man noch die Erd ja platt.
Man wacht ja noch op Wend enn Sonn,
dann kann man in den Hoff ok gohn.

So ess et ja, wie idder Johr,
langsam wört dat Wäar werr kloar.
Wej fürle ons nouw langsam frej,
ja de Wenter ess vorbej.