von Anna Paris, Winnekendonk

Wat den Bur ni kennt…

De Pannestricker wor op enne grooten Burenhoff
de Schüür an’t verpoppe.
Titt Prüwes koam den Bur met de Fläß on säj:
„Komm märr no de Kök, Baas, wan’t hier es et schäbbeg kalt.“
An den Herd stohn de Dochter met en wett Mötzke op de Kopp
on en wett Schörtelke vör dem Buck on rührde in en Pöche.
„Gujen Dag, Fräulein“, säj den Baas, „Sieje wat an’t schröje?“
„Oh nee“, säj sej, „dat es en nejmodeße Souß
„Dor kiekt gej groot, wa Baas”, säj den Hospes,
„ons Fina es in Penksion gewäß. Die kann kouke,
die mekt van Water Souß on van Ärpeleschale Supp.
Märr et es klöchteg, ek kann now gen Volk märr halde.“
„Dat kann ek gut glöwe“, säj den Baas,
„die sin an decke Kännemelksouß met döchtege Speckrütters drin gewännt.“ „Probiert doch es“, säj Fina!
„Ek sin genne Fießplümm“, säj den Baas, ,märr ek well mej now de lekkere Fusselschmaak ni verdärwe!
Wat ek noch froage well, Hospes, gej hätt doch neks drop intäge,
wenn wej op äge Koß ärbeije.
Dat düwe op völ Plätze rechterfort.
Wej häwen en deck Pogg geschlacht, on wän soll all dän Balkenbrej äte?
Ek sin betitts wärr hier!“
„Das gut“, säj den Hospes, „tott stracks on gujen Aptitt!“
„Ow ok so, Baas!“