WÄllmut

 

Ek sinn en kleine Flieg, lott mej merr lope,

gej könnt mej allemole toch nit verkope.

Wat tegge mej te dun, hät genne Fatt –

ek sinn en kleine Flieg, ek tärg ow all noch schwart.

Ek gonn ow an de Fess on an et Fell,

ek stipp ow Melk on frät ow Frekadell.

Dor batt ow necks, ek häb den Drääj herütt –

ek gonn ow an et Speck, schmert gej merr Krütt!

Dat löß ek ok noch, want dat schmeckt so süüt –

bloß klävt et döcks te ärg wat an de Füüt.

Ge wellt mej kriege? – Hä, ek sinn al wegg.

Ek loop kopponder lanks de Muur on Deck.

Ek gonn ow an de Papp on an de Kuuk

on kompenier wat op et wette Duuk. –

Ek lach ow üt! – An owe Fliegefänger

dor treck ek mej de Been merr bloß wat länger!