St.-Tönnes-Kermes

Jong, dat wor vör füfteg Johr,
word et noch mär ennekeer wohr.
Miejke, Leen on Adelgonde
häwen’t ock so nett gefonde.

Kohl  wor dor met sin Kasell,
Perdche hat en Wenterfell.
Op de Märt wor völ vertäje,
ock bej Friese, Schnej on Wäje.

Wem on Toon, die liepen drapp,
enne Liter in de Mapp.
Hannes docht well an et Fraje
met Kaselleperdchesreje.

On so koom dat in de Rond
Hannes fuhr met Adelgond.
Wem on Toon die met dat Mäppke
hadde in et End enn Äppke.

Miejke äwer on ook Leen
bleewe nit mär lang alleen.
Alle sääs – dann in den Hemmel,
hörden Türlürlür, Gebemmel.

Gauw Frau Bontewaar hat
Zuckerhart – et wor so lat.
Mieken äwer, Leen on Gonde
häwwen enne Mann gefonde.

„Jong“, säj döck min alde Tant,
wor dat för die drij genn Schand?
Sech dor so herömtedriewe.-
Eck alleen moss öwerbliewe.“