Sommerdagg (1)

Genn Wölkske es merr an de Loch;
minn Oog es witt on klor.
Et es as held de Sonn för mej
nauw all öhr Strohle bejdevoor.

Ek strööp dört Hejj, dör Wäj on Plack,
on medden dör de Sommerdag;
et Merges frugg, et Oves lat,
on ok as döcker in de Nach.

On alles nehm ek met not Hüß,
de Blumme on dat Hemmelblauw.
Den Bottfenk on de Nachtigall,
den Dag sinn ganze Mössekauw.