Sommerdag (2)

As märges ek vör Dag on Dauw
dat Fleujte on dat Senge hör,
kömmt et mej vör, as lüster ek
dor bove an de Hemmelsdör.

On es de Sonn werr opgegohn,
on klömmd se över minnen Tünn,
spölt Rengel, Rangel, Rose hier
de Has al werr on et Kannin.

Voll Gold on Selver es den Dag,
so witt as ek merr kieke kann.
Ek mak de Schlöpp der mej van voll
on breng et all op Hüß opaan.

On as den Dag werr schlope gett,
wiest hern mej sonder grote Wöört
noch örges sinne stelle Padd,
wor mej de ganze Welt gebörd.