Sej komme on sej sinn gegohn

Wor sin sej geblewe, wenn well van ör höre?
Sej wollen die Welt üt de Angele böre.
Die Groote, die ower den Erdbojm schreje,
Die in gölde Panzer koame gereje.

Die Sonn ging ni onder in ör Reck,
Van West beß Oste ging ören Bleck.
Dän Erdball dawerde onder den Trett,
Wor sej de Kiek drop hadde, moß alles met.

Sej boude Stäje on groote Paläste,
Sej mieke Kriege, sej fierden Feste.
Enne korten Titt, duw säj den Heer:
„Now es et üt, beß hier on neks mehr!“

Et Reck fiel üttreen, gedält wird et Land,
Stäje verfiele on ower bleev Sand.
Dat Alde verging, et Neje stohn op,
So gätt et in’t Läwe, heravv on herop.

Wat ömmer gebout werd van Menßenhand,
Hätt noijt för ewege Tije Bestand.
Wej Alde, in’t Kaisereck noch gebore,
Häwen den alde Glöw noch ni verlore,

Wej weeten et van ons äge Beläwe.
Wat satte wej lang in de Kälder te beewe.
Drij Recke souge wej ondergohn,
Wu lang blevv wäll dat vierde bestohn?

Düsend Joahr statt et, däje sej kalle,
Wat es et schämmel üttreen gefalle.
Now sette wej met de Klojen te kieke,
Die Gröttmulle üt de Stovv sech mieke.

Die Papp, die de Baase sech ingebrockt,
Moß et Volk ütt läpele row of gekockt.
Hier batt gänn opstelle, gänn knoje on schriewe,
So wor et ömmer on sall et wäll bliewe.

Bloß äges sech helpe dat hätt noch fatt,
An ons köje dat siehn, et hätt gebatt.
Van Dag sin sej wärr boven dropp,
Sej fahre no de Moan, dat gätt as ennen Dopp.

Sej danze on boxe för Millionen Geld,
Wat gonn ons die Armen aan op de Welt?
Hier häwen de Hönd noch en bäter Loos
As tweedärdel van de Menße, wu kann dat bloß?

Sin dann de Menße knatts geck on blend?
Herrgott, lott wäje enne freße Wend
On scheckt ons van nejem owe Geest op de Welt,
Dän alles meckt on alles bestellt.

Dörm lott ons bäje alltesame
Öm Brot on Freede! Amen! Amen!