von Anna Paris, Winnekendonk

Primizfier in Wennekendonk 24. 6. 1924

In Wennekendonk wor es wärr Primiz,
wat en groote Ehr för en Gemend es. Dörm wor ok alles op de Been.
An de Grenz van’t Därp bej den Handpoal
stohn enne groote Boog met Dännegrün on Blumme gepällt.
Hier moß de Wagen stell halde.
As dä jonge Heer üt de Wagen klömmde, moß hej krek noch höre,
dat en Frouw, die met ör Naß vöraan stohn, säj:
„O jeh, wat enne lanke, schmalen Heer,
dän sackt ons seeker glicks noch bejeen!“
Märr dän hätt Pohl gehalde on es ni ömgekippt, wan’t hej wor stabil gebout.
Dann trock de Prozessie op de Kerk aan, met alle Klocke
wore se an’tlüje. Meßdiener on Brüches met Blummen on Fahnches,
Heerohmes on völ Menße woren dorbej.
Et wor ennen herrleken Dag, as wenn hej dörför gemakt wor.
Die Sonn meenden et gut, sej lachte an den blauen Hemmel.
Seeker hadde sej för dän Dag de Katte gut gefuurt.
Die Kerk wor extra nett gepällt. Üt den Örgel hätt de Köster alles drütt gehalt,
wat drin satt, on de Sängers häwe gesonge, wat sej in Nägel on Töwen hadden.
Wolken van Wejrook trocken öwer et hooge Chor.
Et wor alles so fierlek on heerlek.
As de Hommeß üt wor, fuhr de Familie met de jongen Heerohme no de Burenhof
on met de Noabern on all, die genöjt wore.
Ek weet noch, as wenn et gisteren wor, wäges dat ek ok dorbej hörde.
Üt de Noaberschopp koß enne Dachhürder sin Frouw ni metnehme,
wäges dat sej in’t Kinderbett wor.
Dat wor ör spitteg av, äwer ni te ändere. As hej now soawes no Hüß koam,
begoß sin Frouw medeen te froage:
„Wu wor et, wor et nett, wat gov et te äten?“
„Now märr saagskes aan“ , säj Konrad, „ni alles op ens!“
Örs trock hej de schwarte Jaß üt on hing öm öwer de Stuhl.
„Jo“, säj’e, „ek hatt mej et örs op en guje Röndfleißsupp
met Spargel on Klößkes verspetzt, märr dat wor geloge,
wej kreege poddome Fleijß in de Aßenbäckskes, äwel dat schmiek klöchteg!“
„Now sägg mej es, Mann, kennt gej dann gänn Pasteten?“
„Wu sall ek die kenne, die hätt gej van soläwe ni gemakt!“
„On wat giev et noch?“
„Dat sall ek ow sägge: Now koam die lekere Supp, dann Röndfleiß met Gurken
on Lökskes, en döchteg Stöck Brojfleijß met Pippers on Sauß, Ärten on Wörtelkes
on Blummekohl, dann Pirkße, gestauwte Päre on Prumme.
Et leß noch enne lekkere Grießmehlspudding üt de Feßförm met Himbeersaft.
Et es Jammer, dat gej nit met koß gohn.
An sönnen Dag sölle wej noch dök denke, on Heerohme sall öm seeker in sin

Läwe ni vergäte!“