von Pit Martens, Kevelaer

Pittöhm op de Kermes

Jong, nauw lott ons Kermes fiere!
Alles es al op den Drapp.
Pittöhm süht me in de Kött
werr met Tante Dinn makiere.

Dinn well es öhr Glöck versüke;
on et Grötste, et gewennt,
en Fläs Sekt – on noch al een.
Pittöhm sett dormet te kieke.

Hemmelsdrank in al de Tässe,
dreggt hern schwor an Dinn öhr Glöck.
„Toch en Dröppke“, so denkt Pitt,
„sall se seeker könne messe.

Gauw, dor achter Duuk on Laake!
„Proßkes“, säj sech Ohme Pitt.
On den Düvel prövde met,
wu as döcker op sönn Dage.

Schuttend över Dack on Panne
kömmt hern in den Hemmel ütt.
Pitt fengt nett te sengen aan,
dor kömmt Dinn den Düvel banne.

Tante Dinn hat lang orakeld,
ehr se hier öhr Piche fond.
Märr se kömmt noch op den Tit.
Morts es Pittöhm ütspektakeld.

Lang noch dürd dat Luckashauwwe.
„Lüj, drij Dage dürd de Hell!“
jaude Ohme Pitt bevör
öm sin Tant kneep in de Mauwwe.

Et sall nots en Kermes gäve
sonder Pitt on Tante Dinn.
Sterwe mott de Kermespoppp,
äwer Piches Streek, die läwe.