Op Owwe Fierdagg

De Fahn hängt ütt, nauw wörd gefierd!
Ow Läve fengt van nejjem aan,
vandag on märge, ömmer werr,
et danzt, so lang et danze kann.

Nauw kömmt den Härs op sachte Teen
met sinne melde Sonneschinn.
Toch schinnt Ow seeker nitt van selvs
de Sonn int Hüß herinn.

Gej moßt enn beche dorvör duun.
Geen Glöck fällt ons hier in de Schlöpp.
Wor Rose bläuje, wassen ok
de Destele on Dörn met Höp.

Wej motte dör den Heer sinn Jagg
enn Läve lank örs ströpe gon,
bevör wej över Titt on Welt
on all öhr Denge stonn.

Dat störmt on basbust öm ons her,
et Bömke bägt sech ärg kromm.
Toch wörd dat Bömke op den Dür
op sönn Art enne stärken Boom.

On hät int End Gej lang genugg
Ow hier dör Deck on Dünn geschlon,
es Ow de Sonn op enne kehr
van nejjem opgegohn.