Onse neje Börgemester
(Of wat en paar Frouwlüj et ower öm dröck hadde.)

Sej woren döchteg de Krieger an’t ehren.
Amtsdirektor Wormland on Herr Wehren
On ok Brönks Gerd säjen all en paar Wört,
Wie sech dat so an en Denkmol gehört.

Sej däje de Krieger ommöndeg priese.
Duw säj en Frouw: ,No moje mej es wiese,
Wor onse neje Börgemester es,
Ek kenn öm noch ni, dat es geweß!“

„Dor achter dà Groote, dä met de Miß,
Hän stett van gönne Kant näwen den Drieß.“
„So, now kiekt es, dat es Schmetzen Töön?
Dat mott ek sägge, dä Miß stätt öm schön.

Dor köje öm ömmer gut dran kenne,
Werklek wohr, sönne Miß hätt der genne!“
Now däje de Schötze de Fahnen dräje.
Duw begoß die Frouw all wärr te räje:

„Märr et werkeldags, dregg hän dann ok de Miß?“
„Wat denkt gej wäll, Griche, sidd doch wiß.
Et Werkeldags ärbeijt dän op et Land,
Dat es för enne Börgemester ok gänn Schand.

Märr dann köje öm kenne an sinen Hond,
Dän es ömmer bej öm on es wäll bont.“
„So, so, Marieke, now weet ek Bescheija,
Et Sonndags de Miß on dän es griß,
Et Werkeldags den Hond on dän es bont.

On dor köje dran kenne onsen Börgemester.
Märr now mowe lüstere, now spölt dat Orchester.
„Ek mott now no Hüß, on dat ganz flott,
On anders fend ek de Katt in de Pott.

Ade on de Komplement an Maan!“
On kibbeg liep sej op Sonsbeck aan.
Sej säj noch vör sech in’t Wijergohn:
„Dor kann de Gemeend wäll met bestohn!“

Now sall ek ow noch wat Netts verroje.
Wenn avv on tuw sin Frouw es dütt knoje:
„Met der Titt es et äwel bar te groff,
Ek sett märr ömmer alleen op den Hoff,

Ens häje Sitzung, on dann häje Ball,
Märr fort sije ömmer op jeden Fall!“
Dann säjt hän: „Och Süüte, gebruck doch Verstand,
Dat es now eemol so op et Land.

De Frouw on de Miß, die hören in Hüß,
De Mann on den Hond, die loope rond.

On wänn dat ni well on dat ni kann,
Nehmt sech et best gänne Buremann!“

Dröm Frouwes on Mäjches, owerleggt et ow gut,
Sidd ni te illeg on hald ruhjeg Blut
Gaw es getraut, wat eweg geraut!