von Anna Paris, Winnekendonk

Ons Tante Micke lehrt et Fliege!

Et sin all ower hondert Joahr geleje; Kärmes wor in’t Därp.
Vör de Dör stohn dat Zelt, on et Hüß wor voll van Besük.
Micke on Griche spölden in’t Sommerhüske met ör Poppe.
Ennen döchtege Wend koam op.
„Komm“, säj Micke, „wej lehren et Fliege.
Hald gej äwkes de groote Parplüj. Die stätt an de Füürkull,
on ek haal in dän Titt de Leer üt et Holtschopp.“
Achter de Lattentün den Hoff ten Ende
stohn enne groote Bordeshoop. Van gönnekant wor de Meßtekull.
De Leer wird vör den Bordeshoop gesatt,
on Micke met de Parplüj onder den Ärm herop.
Dor stohn sej hoch op den Bordeshoop met de loße Parplüj.
De Wend giev sech dronder, on Micke ging ömhöch.
Griche klatzte van Blittschopp in de Händches on säj:
„Huh, wu nett, now sin ek dran!“
Märr so witt koam et ni, enne Drellwend tössen de Hüß
dreev Micke in de Meßtekull.
Griche liep schroawend no Mojer on begoß te ruupe:
„Gaw, gaw Mojer, ons Micke es an’t versuppe!“
Märr die wor all an de Kant gefloddert.
Dor stohn sej now, on et sipste van ör av. Wat now?
Micke moß in’t Bett of et werkeldagße Kledd antrecke.
Micke ging no Bett, on van so läwe hätt sej ni märr gefloge.