von Willi Rommen Kevelaer

Nachtwächter Janses-Jan

Vör Johre, die Alde denke noch dran,
was in Kävele de Nachtwächter Janses-Jan.
Et was ene ruhigen pläsierge Mann,
met öm te vertelle, hadde wej Spaß dran.

Hän liep dör Kävele, so märnige Rond,
telezt aleern, vörher met Hond.
Die Nacht schlavens, die kende hern genau,
völ vertelle hat hern könne, märnige Frouw.

Sat gej öm ern Ühr bej de „Müde“, dat koam döcker vör,
dann klopte de Jan well an de Dör,
kommt Jonges, gej hät genug gehatt,
eek mot werr wier nouw dör de Stad.

So met Nachtwächter, denn Tid koss mer kaum noch messe,
doch et legge all etlecke Johre dor tösse,
met Nachtwächters Jan hat de Stad völ Glöck,
drom denke wej gern an Jan noch tröck.