von Willi Rommen Kevelaer

Mösse- en Blumepark „Plantaria“

Eck säj tege min Frouw, dat ess doch klar,
van Dag foare wej na de Mösse- en Blumepark „Plantaria“,
wej welle met et keuere nit danewe stohn,
drom welle wej en Rond dör de Park ess gohn.

Wej koame henn, wat dor all liep,
ess was omöndig völ Betrieb,
in de örste Volier wat sog eck da,
drin wasse Mösse üt Afrika.

Da tösse wisse wette Lilien,
in de twede Volier wasse Mösse üt Brasilien,
de vierde Volier, wej ginge dor henn,
sog gej völ Mösse üt Australien.

Et flödde en schierpte överall,
dat te bekiecke, dat was miene Fall,
ongelacht häve sej ja prächtech dat Stöck,
gott es kiecke, dann sieje van de Söck.

In de Mösse en Blumepark ess an alles gedacht,
sej häve de Saack well prächtech gemackt,
eck wass et letzte kier bestemmt niet door,
eck komm dor noch döcker, ok idder Johr.

En Restaurant häve sej ock dor gebaut,
die Pries sinn gönstig, die nimmes ömhouwt,
denn Spölplätz vör de Blaage, den es ja so fein,
dor körne sej spöle, von groot bess nor klein.