von Pit Martens, Kevelaer
Min Heimat
Min Gelderland, min Heimatland
breng ek so gern en Stänche.
Et es van Boß on Heij gekränzt,
et es dat schönste Ländche.
Dat lätt so stell on so verdrömt,
dör’n kornmt ons all besüke,
et hät för ow en Plätzke praat,
wor bloß den Haas kömmt kieke!
On es de Wält ok voll Gedrüss,
eck kann mech neks drüt maake,
ek gonn et Oves in et Riet
wat met de Keckförs quaake.
Dat alde Hüske an de Wegg
verwondert keckt int Läwe,
et well van sinne Sonneschinn
ok onsen Dag wat gäwe.
Hier wohne Grades on sin Grit.
Den Tit mag goan of komme,
et Dagewerk düt Lüj on Land
hier noch en Liche somme.
Min Gelderland, min Heimatland
et es dat allerbeste,
wor bloß den Haas es kieke kömmt,
mag ek för ömmer röste!