Miernen Hüßdoktor

Sich gej ess krank off et ess ow schlech,
got merr gouw na de Büldersweg,
dör wöhnt ene Mann, denn hälpt ow bestemmt,
als Hüßdoktor ess hän bekennt.

Et ess enne ütgegleckene, ruhige Mann,
denn mit sin Patiänten noch ömgon kann,
hän hätt noch, on dat fond ok die Gritt,
vör all sin Patiänten Tid.

Die Frouwlüj, die hän hätt ess kloar,
sin friendlech dör et ganze Johr,
moje wat wete enn got dor henn,
sej häven ömmer guje Senn.

Man hört ja, wat die Patiänte vertellde,
sörne Doktor fend man noch selde,
eck sinn ok tefreje, en halt minn Kläpp,
dat eck sörne Mens als Hüßdoktor häp.