Märr saagskes aan!

Pitt, dän alden Dachhürder, läj op et Stärvbett. Hän wor met alles versiehn on koß dörm die groote Reijß geröst aanträje. Hän wor allsoläwe enne saagsennege Menß gewest, enne guje Sock, dän genne Pier wat te quout däj. Sin Frouw Sibell hatt in Hüß et Regelemang. Sej wor now ok wär alles an’t verordeniere. Pitt satt rechop in de Kösses, in een Hand hatt hej de brannende Kerz on in de andere de Rosekranz. Sibell satt an’t Bett te bäje. Av on tuw liet sej en Thrönche op dat decke Bäjbuuk falle. Pitt liet sech Titt derbej, märr saagskes aan! Die Kerz wird ömmer korter on dat Flämmke ömmer grödder. Bell broak de Schweet üt, as sej voll Sörg op dat Flämmke aan keek. Op enne Keer sprong sej op on riep: „Pitt spuit ow, anders brannt gej ow noch de Knök!“