von Anna Paris, Winnekendonk

Kennesmaking

Ek well ow van Dag en Stöckske vertelle.
Van twee jonge Buure on flotte Geselle.
Sej hadde geprüft, gedanzt on gesonge,
On now wore de Lieder all verklonge.

As sej de Liewste no Hüß gebrocht,
Wor et later, as sej gedocht.
Met ennen döchtegen Aap ging den örste no Hüß,
Hän moß schwor dran drage, hän dowde in’t Krüß.

Hej läj sech ävkes onder de Päreboom,
On wor ok forts in de nettsten Droom.
Hej wor in den Hemmel met de Engels an’t danze,
On ömmer wor Kärmes on ömmer Vakanze.

Märr et dürde ni lang, duw wirre wacker,
No Hüß koam duw dän andere Racker.
Sin Liewste hatt wäll wat wijer gewohnt,
Off hatt sej’t T’hüßbrenge met Koffie belohnt.

Hej keek in de Loch, et wor ärg loom,
Märr wat schnörkt dor onder de Päreboom?
Enne fremde Kärl, wat es dann dat,
Dän help ek äwes op te Patt!

Hej satt sech örs rechteg in Positur,
Dann hatt hej alles an enne Schnur.
„Ich bin Besitzer“, so stellt hej sech vör,
Was suchen Sie hier vor meiner Dör?

Wer hat Ihnen die Erlaubnis gegeben?
Ich werd Ihnen gleich noch eine kleben!“
De Kärl recht sech op, die Stemm wor bekennt,
Märr hochdüts kalle wore ni gewennt.

Hän säj: „Wat fällt ow in duw Kappeskopp,
Ek sin Bur, ek hälp ow äwes op!“
Duw kennden op ens die Twee sech weer!
„Schloapt gut bes op ennen andere Keer.

Off komm no benne, glick kömmt ons Gritt,
Et es ni gut, wenn die ons sütt.“
Sej klömmde versechteg dör’t Glas no benne,
Dat jo ni wacker wirden die Därne.

Av on tuw keek enne Kopp no bütte,
Gut, dat sej’t Glas ni hufften te schlütte.
De Maag begoß ör döchteg te böre,
On doch passierde ör gänn Malöre.

Märr as Marie schmärges de Kalver liet suppe,
Koam sej op te Päche lälk fies an’t fluppe.
„Nee, säj sej bej sech on schödde met de Kopp,
Ek gönn die Mannslüj jo gärn ennen Drop.

Mär sönne Mann as min Brürs, den nohm ek mej nojt,
Ek bliev liewer loßläg bes an den Dood!“