von Anna Paris, Winnekendonk
Gradesohme
Op ennen Hof ni witt van’t Därp wonde ennen ongetrouwden Ohme. Sin Kindsdeel wor en Kiß voll Dukate, die boven op de Sölder stohn. Dat Geld däj hej för Zense verlehne. Opgeschrewe wird äwel neks, wan’t Gradesohme hat alles in de Kopp, on hej wor ni mantrouweg. Frugger ging alles op guje Glöv. Een Aangewänn hat Gradesohme, hej däj mäj hart denke. Wenn hän now in de Poßtitt met den Dumm tössen et Wäske ower den hooge Wägg spazierde, säj hej so vör sech hen: „Dän on dän, on die on die häwen ok de Zensen noch ni betalt!“ Dat wor onpläsiereg för männege Lüj, die hej met Names nümde. Ens satt hän achter in de Kerk näwe Schwanße Fernd. Dor koam en stötege Madamm dör de Meddelpatt met düüre Straußefeere op den Hut. Gradesohme hätt met de Kopp geschött on säj: „Groote Feere op den Hut märr de Zense ni betalt!“ Dök hätt Ferdinand dat vertällt.
Noch en ander nett Deng werd van Gradesohme vertällt.
De Kerkeklocke stohne stell, on de Pastor woß genne Roat, wat hej maake soll. Dor batte gen Schmäre on ok gen Opdräje, sej wore knatts kapott. Duw lamentierde hej Gradesohme sin Leed. „Wat kosten dann sön Klocke“? meende Gradesohme.
„Die solle wäll Hondert Daler koste“, säj de Pastor. Ohme Grades klömmde de Trapp herop no de Sölder. As hej endlek heronderkoam, hat hej ennen decken Büül in de Hand, kletzten öm op de Toffel on säj: „Asteblivv, Heerohme, tällt märr es no!“
Dän tällde on tällde sech in de Schweet van Iwer. Die ganze Toffel läj voll met blanke Dalers. Heerohme koß gut tälle on et stemmde präzieß. Hän wor dovan an’t söchte gekomme. Märr Gradesohme gremmlachde on saj dann: „Dat es för de Klocke!“
Stellschwieges hätt hej de Dalers gegäwe, on dor woß genn Menß wat van. Sönn Ohmes moßten et van Dag noch gäwe!