Et Muurblümke

Dat Blümke op de Muur,
et wenkt mej jede Märge,
Ek keek well döcker suur,
dörm woll et mej wat tärge.

Dat lacht de Welt herin
bej sin ärmseleg Läve.
Ek woll well Blümke sin,
wat sovöl hät te gäwe.

Gejagd van Welt on Titt,
so soog et mej dor loope.
Et lachte mej wat üt,
on riep noch ganz verschloope:

,,Wat host gej hen on her
on könnt et Glöck nit fende?
dat lacht bej Sonn on Wäär,
et süüselt üt vier Wende.

Ow Läwe, Menß, es kort;
dor könnt gej dröwer sprenge.
Den Titt rännt met ow fort,
dän nimmes tröck kann brenge.“

So blev ek evvkes stoon,
moß met dat Blümke senne.
Den Titt liet ek vergoon,
et Läwe te gewenne.