von Pit Martens, Kevelaer

Enne Mann stott op (De Wanderbas)

Alles treckt op enne Kehr
achter Max sinn Fanche her.
Vör enn Johr – noch ganz verlore –
tällde Max alleen sinn Blore.

Dor op enne Kehr – süht dor –
trock met öm enn ganze Schor.
On so lävde van de Witze
all di Lüjkes op de Fitze.

Enne Mann es opgestohn.
Op sinn Wäge lott ons gohn!
Es der jemmes ant versuppe,
kömmt hern hier an Land gekruppe.

Max miek ons de Hemmel loß
bej de Hase on de Voß.
On wej lote van dat Ströpe
ons dann werr tort Menße döpe.

Es die Siel int End gerett,
datt se t’hüß et Fuur werr frett,
drömd man sach Dag van dat Frejje
in dä Max sinn lanke Rejje.