von Pit Martens, Kevelaer

Den  alden Hobel  (kurze Fassung)

Ek sat as Jöngske in de Krölle
an Vaders Hobelbank.
Den Hobel flötte mej enn Liche,
miek Kaas on Käske bletzeblank.

Dat Liche, et es längs verklonge,
den Hobel müj on ald.
Hän brochten ons met Schweet on Schweele
Tefreje Senn on Halt.

Wej plogen ons vandag on hoste,
dat bloß den Daler rollt.
Dat klengt on klempert – of den Düwel
De lesten Danz als Spölt

Ek halt et met den alden Hobel,
därn in sinn Hücksken drömt.
Ek hör sinn Fleujte on sinn Senge
ook wenn den Düwel äges kömmt.