Den Alde

Int Stäche komme mej
merr bloß noch Fremde täge.
Want all min Frinde goan
al längs op Hemmelswäge.

Bloß ennen Hond kömmt mej
den Daagesit as bijje.
Min Hand spürt sinne Schnütt,
so gut kann hän mej lijje.

Et es well ons Gescheck
van enn te profetiere.
Dörm gonn as alde Mann
ek döcker onder Diere.

Toch aff on tuw sin ek
as gärn werr onder Menße.
Want ok dat alde Glöck
hät op de Welt sin Gränze.

Alleneg off met völ,
ek mott dört Läwe twaale.
Ek komm on gonn alleen
on bruck genn Hölp te haale.