von Willi Rommen Kevelaer

De Scholl

Mondags, de Blaage freue sich niet doll,
begennt om ach Üür wer die Scholl,
de meßte komme met de Fietse,
ene del kömmt ok te Fuut,
dat lope düt die Blaage gut.

De Fietse sollen in de Kelder herinn,
dat Gedräng op de Trapp ess niet antesien,
sej douwe an träje wie die Welde,
an de Trapp düth en lange Schlang sech belde.

En schellt et, dann störmt alles herinn,
dor köje die Blaage es renne sien,
enn jeder, on dat ess gerne Spaß,
well als örster stohn well vör die Klass.

Öm verdel naar een, ömmer den ägesten Tid,
dor ess die Scholl ja ok wär ütt,
dann gett denn ägeste Rüsel wer loß,
op de Trappe beldet sich enne groote Troß.

Dat ess den Alldaag in de Scholl,
völ Blaage häve de Mull wäll voll,
watt batt ett, sej motte äver dor henn,
öm watt te leere, dat ess de Senn.