von Pit Martens, Kevelaer

De Schereschlipper (frühe Fassung)

Meßkes schlippe, Scherkes schlippe,
minne Wage optekippe,
komm ek över Land gefahre!
Schereschlipp sin ek, de rare.

Öm den Tomp min Lichen wäje,
on et flött dat Schlippsteendräje.
As de Lüj mej Scherkes brenge
hör ek nit merr op te senge.

Want et klempert männeg Größke
met dat Scherke on dat Meßke.
Dörm sall ok dat Scherke schnejje,
Moders Drüppkes helpe klejje.

On et helpt üt alde Läppkes
Kleches make, Plümm on Käppkes.
Bonte Kleujkes, nejje Krage
lachen dann dör Moders Dage.

In de Kerk sin ek de Leste,
Moder äwwer sinnem Beste.
Dörm dünn krüjje ek on fahre,
Schereschlipp sin ek, de rare.