von Pit Martens, Kevelaer

De Märthond  (anno 1925)

Van de Karr al Pippers röle,
on in Kaue Kippkes spöle.
Kuddeldores, witt bekennt,
meckt de Lüj werr wat präsent.

Koppels Frauwlüj dünn on dräje,
alles es bepackt, beläje.
On ok Nero, Janses Hond,
keckt al hier on dor sech rond.

Wu dat mullt, et jaut on wemmelt
on den Daaler danzt on bemmelt!
„Plante, Suurmus on Porräj“,
rüppt dem Bur, „et beste Gräj!“

On ok Nero kömmt es kieke.
Denkt dem Bur:“Wat mög dän süke?
Dor, enn Been gett hoog – sön Schand,
däj hän dat merr op min Land.“

Toch dän meckt sech op de Lappe.
„Dor was ok well necks te kappe“,
denkt dat Dier, de schälen Bleck
von dem Bur noch int Geneck.

Karr on Pärd gonn al vertrecke,
gennem Bur es merr ant präke.
Bloß noch Nero es op drapp
on fand mänge leckren Happ.