von Willi Rommen Kevelaer

De Klütt

Gog gej in de Busmannstroot räg ütt,
lopt gej vör et Wirtshüß bej de Klütt.
Enn Wirtshüß es et, schön en klein,
et hörde ens de Klütten-Hein.

Fröagt man in Kävele in de Rond,
hän was bekennt, näs ene bonten Hond,
et es rechteg, on niet geloge,
de Schalk stond Hein well in de Oage.

Ging man trouwe, et was Tradition,
wird bej de Klütt dann angegohn,
dor wird watt gedronke, dat ess gewess,
enn Klütten-Hein, miek so märnige Ress.

De Klütten-Hein düth nie meer lewe,
doch de Klütt, denn ess noch ömmer gebleve.
Wört van Dag noch getrouwt, dann gon sej henn,
dat ess ok in Klütten-Hein sinne Senn.