von Pit Martens, Kevelaer
De Heij bleujt
Et löcht de Heij, et löcht de Sand.
De Wend strählt mej met sachte Hand.
Näs ennen Teppch sonder End
de Welt ek voll van Blümkes fend.
De Sommer Säjt noch enne Kehr
Van alle de Klöre öm sech her.
Hern malt de Heij op gold Grond;
et es enn wonderlege Stond.
Hier häbb enn Plätzke ek gepacht,
wat mej dör all de Dage lacht.
Wor rond heröm de Heij wat drömt,
on bloß den Haas as kieke kömmt.