von Willi Rommen Kevelaer

Dat Schottelschlaet

Et was en Famillie, die was nätt,
die hat en Maid, die hitte Bätt,
die Bätt die fond et ja so nätt,
te spülle met dat Schottelschlaet.

Dor säi die Frouw, du lieve Bätt,
watt es dat schmärg, dat Schottelschlaet,
ek kann dat Deng wäll nimmer sien,
en schmeet et in de Mess herin.

Dat was dat Döntge van die lieve Bätt,
met dat moje Schottelschlaet,
ek hop, dat fonde all ja nätt,
nie bloß Jan, en nie bloß Bätt.