von Pit Martens, Kevelaer

Computertit

Et es Computertit,
de Welt voll Automate.
De Menß bruck necks te duun
as prüwe on wat kaate.

Toch Necksduun es enn Glöck
met ärg verschloope Ooge.
Vlechs tällt et op den Düür
noch bej de söwe Plooge.

Den Heer Computer dörvt
sim Köns nit öwerdriewe,
söns gevvt op desen Toll
et bloß kapotte Schiewe.

Man hät dem bätren Tit
enn beche in de Gaater,
want nor et Prüwe blevvt
lech ömmer noch de Kaater

So wi wej Menße sin,
sin ok de Tijje.
Ok sin di so,
wi wej se könne lijje.