von Willi Rommen Kevelaer

Café Heilen

Goj ess över de Hauptstroot, da moje ess verweilen,
vör ett Café van Hanni en Norbert Heilen,
kieckt gej in et Schaufenster, dann ess ow gewess,
dat Norbert enne rechtige Künstler well ess.

Ders Dag ging eck spaziere,
bej Heilen vör de Dör trof eck Grad,
denn säj ock, kieckt ess,
watt moje Sackes üt Mazipan en Schoklad.

En häch gej ess Senn in Koffie en Kuck,
dann got es dorhenn, denn den Kuck schmeckt so gut.
Goje bej Heilen ess Frühstöck erte,
dat ess so mächtech, dann moje hoss frete.

Et ess en Café, met völ Tradition,
eck doch, ett övernemmt ens de Sohn,
dat dat niet gebört, dat ess ja gewess,
doröm mot Hanni en Norbert wierdun,
so trürech ett ess.

Sej dünn et noch gern, vlegs idder Johr,
dann höre sej op, dat ess ons ook kloar,
wej hope, dat denn Nachfolger ock ess so gut,
dann sinn wej tefreje, en dat meckt ons Mut.