von Anna Paris, Winnekendonk

Bestevajer

Bestevajer satt in de Proß on wor an’t Fempe schneje.
De Kamer wor wett geschroppt on den Owe kohlschwart gepottlojt.
Den Owe löjde in de Medde, märr et woll nit wärm warre.
Dat däj, dat die Blage an’t brechele blewe herinn on herütt
näß in enne Duweschlag.
Sej hadde Frejhoff, wannt Mojer Gritt wor achter an’t Brößpott stoake.
„Now lott toch endlek ow Gebrechel“, säj Bestevajer ganz proforts!
Dorower koam Mojer Gritt on satt es örs die Blagen in de Ploj.
Sej moßen all herütt, bloß Nölleke dirf dor te bliewe.
Hän wor Bestevajers süüte Jong,
on stoak die Fempe tössen de Touwe op dat Brett.
Bestevajer hatt ärg de Gech in de Kneje, dat hitt in een Knej,
dat andere hatt hej vör Sedan motte loate.
Dorför hatt hej et isere Krüß gekreege, wor hej ärg batz drop wor.
Dormet hej et ömmer vör Oogen hatt,
hing et näwen de Sägenswaterpott an’t Bett.
Wenn met Kärmeß de Krieger optrocke, stoak hej et op de schwarte Jaß.
De Veterane wirren döchteg ästimiert,
on et soawes wor Polenäse met Fürrwerk.

Sej schoate met Katteköpp, alles wor op de Been.
Poddome, dat wore noch Kärmeße,
et wor jo ok mär enns in’t Joahr wat loß in’t Därp.
Märr do wor noch een Deel,
wor sech Bestevajer et ganze Joahr drop verspetzte.
Dat wor Kaisers Geburtsdag, dann gow et bej Strucks Frejbier met Knackwors.
De halwe Nach songen sej: Als die Römer frech geworden, sim, sim, serim …,
die Alde vertälde van de Krigg on die Jonge lüsterde.
Dat hätt sech now enn Spierke geändert.
Vandag schwadroniere de Jonge on die Alde sölle lüstere.
So gätt et toch dök op de Welt.
Et sall wäll so sinn motte,
wann’t sej dräjt sech jo äges ok dageleks öm sech selws.